Samotność
Przyszedł
i nie spoglądając na mnie,
począł mówić głuchym głosem:
„Proszę,
weź z mej czułości!
Nie dla siebie,
przez wzgląd na mnie weź ją!
Sam nie zniósłbym jej ciężaru.
Żadne z ludzkich przestępstw
nie zmiażdżyło tak mych barków.
Proszę,
weź z mej czułości.
Zbierałem ją kropelka po kropelce,
pilnowałem jej,
nie wiem dla kogo.
Duma i złość były beczkami,
w których ją zamykałem.
A ona kipi,
kipi, podstępna,
i nagle –
obręcze i klepki pękają…
Boję się –
weź z mej czułości”.
Wstałem milcząco i ze wstrętem
gniewnie wypchnąłem go za drzwi.
Wnet gdzieś z podwórza
usłyszałem zrozpaczony, zachrypnięty skowyt.
Wyskoczyłem i dojrzałem go w półmroku.
Łapiąc mocno suche drzewo,
wył przeciągle
do księżyca.
– Co to za ryk?! –
zawołałem oschle.
Zamilkł
i złowiłem z ciemności
głos jego szorstki, wycieńczony
– Spytaj wilków –
od nich się go nauczyłem.
Korekta: Angelika Kosieradzka, Yordanka Ilieva-Cygan
Konstantin Pawłow – ur. 2 kwietnia 1933 r. w Popowie, był bułgarskim scenarzystą, pisarzem i poetą. Pawłow stał się wybitnym intelektualistą w czasach komunizmu w Bułgarii, mimo że groziła mu cenzura i dziesięcioletni zakaz publikacji.
Zofia Kręc
studentka III roku bułgarystyki w Instytucie Slawistyki Zachodniej i Południowej Uniwersytetu Warszawskiego. W Bułgarii spędziła ponad dwa lata, z czego rok zaangażowana była w wolontariat w ramach projektu Wolontariatu Europejskiego (EVS). Urodzona w 1997 r. w Warszawie.
