Ballada Sanoborska
Trży ćwartky na dojatky
całó noc pedałófka becy.
Łajzy, chałajstry,
pochlepcy jek pśasek w
mance śa wzyły.
Pśecusek pozyckowńicek ła
kelysek wyzwodńicek.
Słońina ńihdy ńe bandźe s
pśaka łańi powróta z
jegodźińaka.
Cuca zńesła kruka
jek gdakafka-naśatka.
Babźe w rance skśitł
kluc, s pśecenom
ganskau pśijóc.
Zabźelył śa w jajku zółźicek,
zapśał malutky knuricek.
Laska podskocyła jek
łópantańec ła na ńeśće
zabrzńala łusatka.
Konsultacja: dr Maciej Falski, dr Ignacy Doliński
Miroslav Krleža – ur. 7 lipca 1893 r. w Zagrzebiu, zm. 29 grudnia 1981 r. tamże, jest chorwackim pisarzem, uważanym za jednego z najwybitniejszych twórców literatury chorwackiej. W swojej twórczości podjął dzieło generalnej reedukacji narodowej Chorwatów, pisząc o tragizmie dziejów Chorwacji i robiąc obrachunek z jej feudalną i mieszczańską przeszłością. W wielu utworach autor zajmuje się tematyką chłopską, dokonuje też historyczno-kulturowej analizy teraźniejszości. Debiutował na łamach czasopism w 1914r. Na język polski przetłumaczono dość dużą część bogatej twórczości Krležy, m.in. „Na krawędzi rozumu”, „Ballady Pietrka Kerempuha”, „Bankiet w Blitwie” i inne.
Ballady są głosem Krležy związanym z decyzją ruchu Ilirystów co do wyboru dialektu sztokawskiego jako podstawy ich języka literackiego. Tekst został opublikowany w Ljubljanie w setną rocznicę tych wydarzeń.
„Ballady” Krležy „Bogecka” i „Sanoborska” zostały przetłumaczone na idiom, który jest wzorowany na dialekcie kurpiowskim. Dialektem kurpiowskim posługuje się na co dzień starsza wiekiem ludność północno-wschodniego Mazowsza: Kurpiowie. Cechuje go asynchroniczna wymowa spółgłosek wargowych, mazurzenie, zestaw samogłosek pośrednich oraz słownictwo. Słownictwo pochodzi z obszaru całych Kurpi. W celu oddania tych specyficzności tłumacz zdecydował się na zapis wedle zasady piszesz jak mówisz.
Dominik Jachimczyk
urodzony w Warszawie w 1999 roku, od 2018 roku student prawa i slawistyki na Uniwersytecie Warszawskim.