Długi to dzień i cichy bez końca –

jak me serce miłość rozpala,

jak pole w bezkresie ginące.

Od utrapień i świata z dala,

sama niczym las, nad którym padało,

i jezioro, co o poranku jaśniało.

Dusza ma wypełniona miodem, aromatem,

o zmierzchu wraca niczym pszczoła upojona,

zna się dobrze z każdym krzewem i kwiatem.

A w ciągu dnia cała chata uśpiona

w letniej mgły plątaninie zamiera,

potem jedno po drugim okna otwiera

i wdycha ten powiew nieschwytany

truskawek, tymianku i żniwa,

dla którego w mieście umieramy.

Ja też czuję żywe ogniwa

miłości w świecie, co splotły nas dwoje

ponad wszystkie oszustwa i niepokoje.

Korekta: Yordanka Ilieva-Cygan

Tłumaczenie zbiorowe bułgarystów warszawskich utrzymało II nagrodę w międzynarodowym konkursie translatorskim „Transformacje 2023”, organizowanym przez Uniwersytet Wielkotyrnowski w Bułgarii (kategoria tłumaczenia poezji z języka bułgarskiego na język polski).

Elisaweta Bagrjana (ur. 17 kwietnia 1893 w Sofii, zm. 23 marca 1991 w Sofii) – jedna z najwybitniejszych poetek okresu międzywojennego. Odegrała dużą rolę w rozwoju współczesnej poezji bułgarskiej. Priorytetami jej poezji były przede wszystkim emocje, przeżycia i doświadczenia osobiste. Fascynowała się tym co rodzime, pierwotne i bułgarskie.