Bźedaky

Pałza bźedak
łód groba do bźesa.
Nandzarż nandzy, prośi,
kedy grabarż trumna nośi.
Zebrak zebra, skomly, bźadoly
ła da mu kto źerno soly.
Bystrżycky bogac to baron,
na jego śńerć grżńi dzwon.
Ślepce, pśijaky
dla wałófky,
dla pałnej kobźałky
z bułeckańi, chlebźikańi
stanó śa jidjotańi.
Ći, to majó łychy ji zupy pałne ńichy:
prży klastornej brańy,
te bźedaky pańy
źańzó ji źańzó,
łaby ńeć
pałne sagańy.
Grajcy, muzykanty
przet klastoram łojcenas
dudńó dukaty, korońy, marijasy.
Błogosłaźeństwem nandzarża kyj je.
Źerno do źerna,
gros do grosa.
Tu, w błoće ji na łoparcysku
w łogńu ji na wojńe
jidźe nam jeko teko.
W ńebźe chuderlakóf,
na pśersym pśantrżu,
ceka na nas skarbóf
pałen kapelus.
Tem pśece dla nas wółka
łu bozego stółka
Pan baron Lojołka.

Konsultacja: dr Maciej Falski, dr Ignacy Doliński

Miroslav Krleža – ur. 7 lipca 1893 r. w Zagrzebiu, zm. 29 grudnia 1981 r. tamże, jest chorwackim pisarzem, uważanym za jednego z najwybitniejszych twórców literatury chorwackiej. W swojej twórczości podjął dzieło generalnej reedukacji narodowej Chorwatów, pisząc o tragizmie dziejów Chorwacji i robiąc obrachunek z jej feudalną i mieszczańską przeszłością. W wielu utworach autor zajmuje się tematyką chłopską, dokonuje też historyczno-kulturowej analizy teraźniejszości. Debiutował na łamach czasopism w 1914r. Na język polski przetłumaczono dość dużą część bogatej twórczości Krležy, m.in. „Na krawędzi rozumu”, „Ballady Pietrka Kerempuha”, „Bankiet w Blitwie” i inne.

Ballady są głosem Krležy związanym z decyzją ruchu Ilirystów co do wyboru dialektu sztokawskiego jako podstawy ich języka literackiego. Tekst został opublikowany w Ljubljanie w setną rocznicę tych wydarzeń.

„Ballady” Krležy „Bogecka” i „Sanoborska” zostały przetłumaczone na idiom, który jest wzorowany na dialekcie kurpiowskim. Dialektem kurpiowskim posługuje się na co dzień starsza wiekiem ludność północno-wschodniego Mazowsza: Kurpiowie. Cechuje go asynchroniczna wymowa spółgłosek wargowych, mazurzenie, zestaw samogłosek pośrednich oraz słownictwo. Słownictwo pochodzi z obszaru całych Kurpi. W celu oddania tych specyficzności tłumacz zdecydował się na zapis wedle zasady piszesz jak mówisz.